Neuraaltherapie is een behandelwijze die erop gericht is via het vegetatieve of onwillekeurige zenuwstelsel de regulatie in het lichaam te herstellen en blokkades op te heffen. Dit gebeurt met injecties met procaïne of een ander kortwerkend plaatselijk verdovend middel.
Het vegetatieve zenuwstelsel regelt vooral de werking van inwendige organen. Het regelt onder andere de ademhaling, de spijsvertering en het verwijden en vernauwen van bloedvaten en het beïnvloedt ook de hartslag. Waar de regulatie of aansturing van het vegetatieve zenuwstelsel van een weefselgebied of orgaan is ontspoord, kunnen wij een handje helpen. In feite is dit de kern van ons vak. Het lijkt wel wat op het resetten van bv. een computer. Het bekende voorbeeld van een ontregeling die de meesten van u wel kennen is het rondzingen van geluid tussen microfoon en luidspreker, waarbij het terugkoppeling mechanisme van het systeem letterlijk gierend uit de hand loopt. De remedie is ook bekend: een kortdurende onderbreking van het feedbackcircuit is voldoende. De ontwikkelaar van het veel gebruikte lokaal verdovende middel procaïne zei het zo in 1947: “….hoe kan het toch dat ziektesymptomen die door procaïne verdwijnen ook wegblijven nadat het middel is uitgewerkt en afgebroken? Het heeft er sterk de schijn van dat procaïne in staat is om op een of andere manier de vicieuze cirkel te doorbreken”.
Vaak moet ik dan denken aan wat mijzelf in de zomer van 2012 overkwam. Plotseling kreeg ik een hevige pijn in mijn rechter kleine teen, doortrekkend naar mijn hele rechterbeen. Dat moest wel een mier of een ander insect geweest zijn. Deze pijn heeft er een week over gedaan om helemaal weg te ebben. Dus je zou kunnen zeggen dat dit minitrauma al veel van mijn regulatiecapaciteit vroeg en uiteindelijk na een aantal dagen spontaan terug is gegaan naar de toestand van voor de insectensteek.
Neuraaltherapie houdt zich bezig met het thema regulatie van weefsel en organen of orgaansystemen. We maken daarbij gebruik van procaïne dat al sinds 1905 in op de markt is. Het staat bekend als een zeer veilig middel om plaatselijk te verdoven. Later kwamen er middelen op de markt die een langere werkingsduur hadden. Tegenwoordig wordt procaïne vrijwel alleen nog door artsen voor neuraaltherapie gebruikt.
Laat ik nu eerst twee voorbeelden geven voordat er nog een belangrijke ontdekking uit de neuraaltherapie wordt besproken.
Voorbeeld 1
Een patiënte blijft na een eenvoudige operatie nog maandenlang last houden van haar rechter grote teen. De teen is door de chirurg netjes rechtgezet en de wond prima genezen maar de pijn is nog steeds zo sterk dat het lijkt alsof de operatie nog maar kort geleden heeft plaatsgevonden. Nadat de arts een beetje procaïne onder het litteken spoot, knapte ze al snel op en na drie behandelingen met steeds een week tussentijd was de napijn zo goed als verdwenen. Het neuronale systeem is als het ware “gereset.”
Voorbeeld 2
Een patiënt heeft een neusbijholte ontsteking die maar niet op wil knappen. Na drie antibiotica kuren en een operatie heeft hij nog veel last: drukgevoel, hoofdpijn, veel neusslijm en een verstopte neus. De arts voor neuraaltherapie legt een procaine depot bij de zenuwen die de neusbijholten verzorgen. De patiënt is na vier behandelingen klachtenvrij. Je zou kunnen zeggen dat het slijmvlies van de neusbijholten in haar regulatie is hersteld, terug naar de situatie van vóór de ontsteking.
Op een min of meer toevallige wijze hebben talloze artsen al vroeg in de vorige eeuw ontdekt dat weefsel gebieden, bv. een litteken, een storende werking kan hebben op een orgaansysteem dat op afstand van de stoorbron is gelegen. Ieder arts kan meemaken dat na de behandeling van een litteken van de onderbuik de klachten van de benen verdwijnen of dat een injectie van een litteken van de amandeloperatie de klachten van de onderrug laat verdwijnen. Vanwege deze toevallige ervaringen zal een arts voor neuraaltherapie dan ook altijd op zoek zijn naar littekens die als mogelijke stoorbron van het regulatie systeem roet in het eten kunnen gooien. Dit kunnen operatielittekens zijn of het litteken van een oude steenpuist, maar ook een chronische ontsteking van een tandwortel kan klachten op afstand veroorzaken. Voor arts en patiënt soms een hele zoektocht om deze te vinden.
Niet zelden moet ook de tandarts er bij helpen. Ik geef U hier een voorbeeld van.
Voorbeeld 3
Een oud-schipper heeft al vele jaren migraineaanvallen. Hij is al door meerdere neurologen onderzocht maar ze kunnen geen oorzaak vinden en het is ook niet goed mogelijk om hem aanvalsvrij te krijgen met de moderne antimigraine middelen. Hij staat met de rug tegen de muur en iemand tipt hem om een arts voor neuraaltherapie te bezoeken. Hij krijgt een uitgebreide behandeling. Er wordt gelet op een mogelijke stoorbron vanuit het gebit, vanuit de keel en vanuit de neusbijholten. Het heeft helaas geen enkel effect. Ook krijgt hij prikjes met procaïne langs de rand van het hoofd: geen effect. Nadat een 20 jaar oud, klein litteken op het rechter scheenbeen met procaïne werd omspoten, bleven de aanvallen weg.
Deze injectie werd nog drie keer herhaald met een maand tussentijd. Sindsdien geen migraine meer.
Het litteken was de stoorzender bij deze patiënt. Zonder litteken behandeling was genezing bij hem nooit gelukt, vertelt hij.
Voor wie is het een geschikte behandeling?
Mensen met klachten die ontstaan zijn na een ongeval, operatie, tandheelkundige ingreep, een bevalling , een verwonding of een kneuzing reageren vaak enthousiast nadat hun klacht na neuraaltherapeutische behandelingen vermindert of helemaal verdwijnt. Sommigen hadden nooit gedacht ooit nog eens van hun klacht af te kunnen komen. Op grond van deze ervaringen is het zeker bij onbegrepen chronische klachten heel verstandig om ook een arts voor neuraaltherapie te consulteren. Er zijn maar betrekkelijk weinig klachten waar een neuraaltherapeutische behandeling geen kleinere of grotere positieve bijdrage aan het herstel kan geven.
Wij adviseren u om voor meer informatie en vele door patiënten aan ons toegestuurde ziektegeschiedenissen de website van de Nederlandse Vakgroep voor Neuraal en Regulatietherapie (www.nvnr.nl) te bezoeken. De vele voorbeelden die hier staan beschreven en de verdere uitleg kunnen wij u als Nederlandse Vakgroep voor Neuraal en Regulatie therapie van harte aanbevelen.
